Op de Nacht van de ambiance zijn Brecht en Ella aan het werk en is het tijd voor de koffie. “Wil iemand de suikertjes en de melkjes aanvullen?” Vraagt de traiteur. Brecht is met heel veel enthousiasme de chocolade aan het ordenen naast de koffiemachine en hij doet dat aan een tempo waar zijn collega’s jaloers op zijn, want Brecht is ‘voor de vooruit’, voor Brecht mag er wat tempo in het leven zitten want hij heeft doelen voor ogen en zit niet graag stil. (roepen) “Melkjes en suikertjes.” Ella blinkt ondertussen met onfeilbare concentratie de glazen op, zij pakt de dingen graag iets rustiger aan maar daarom niet met minder passie. Ze straalt rust uit en blinkt de glazen op met de nodige precisie, die rust en precisie hebben haar al heel ver gebracht onder andere in haar carrière als dierenarts.

De nood aan melk en suiker begint nu ook voelbaar te worden bij de klanten en de traiteur kan het bijna niet meer houden. Plichtsbewuste Brecht en Ella nemen de aanvulopdracht voor zich en kijken elkaar op de nacht van de ambiance, boven de melkjes en de suikertjes voor de allereerste keer in de ogen en aan ambiance was er tussen deze twee absoluut geen gebrek…